Dal ve Rüzgar

Dal Rüzgar'ı affeder...


Affeder mi gerçekten? Affetmenin büyüklüğünde ne saklıdır?Rüzgarı affetmeyi becerebildiği icin mi yıllara meydan okur, onun icin mi gökyüzünü kucaklar cınar ağaçları...


Ayrılmaz iki sevgili midir rüzgar ve ağac.Sarmaş dolaş bir yaşamın sonucu mudur dal kırıkları.Ya da rüzgarın dallarda inleyen cığlıkları.

                                 

     Ama ayrılmazlar birbirlerinden vazgecmezler. Cünkü secilmişlerdir. Cünkü secmişlerdir birbirlerini. Nedeni olmayan, nicini sorulmayan gizemli bir buluşmadır bu.


     Başını göğsüne yaslayıp bir yorgunluk kahvesi iceceği, kollarında varolduğunu hissedeceği ağaca aşıktır rüzgar.  Dağları delip gelmiştir onun icin. Deliler gibi arayıp bulmuştur ağacını. Ve birgün hızını alamayıp, deli dolu esintilerde kırıvermiştir o cok sevdiği dalları.

    Birkac damla gözyaşıyla sarar kırıklarını ağac ve bekler fırtınanın dinmesini. Biraz şaşkın, biraz buruk, ama bekler sevdiğini.


    Sonra rüzgar gelir, yağmur yüklü bulutlarla;usulca okşar başını, af diler. Süpürür karları yavaşca yapraklardan. ve rüzgar eğilip, bir mevsim önce döllediği meyvesini öper. Acının gözyaşlarıyla biner yağmurlara, süzülüp ağacın köklerine iner. Dal yağmuru dinler ve rüzgarı affeder. Cünkü sever. cünkü seven gönüllerde rüzgar bambaşka şarkılar söyler. Sevdikce boy verir, yağmurlarla yeşerir, affettikce büyür ağac. Büyüdükce güclenir dalları. Ama ne ağac unutur kırıkları, ne de rüzgar kırdığı dalları. Cünkü unutmak ona yakışmaz. cünkü onlar yağmurla yıkamışlardır sevgilerini ve sevmek unutmamaktır. 

     Ve sevmek herşeye rağmen sevdiğini günahlarıyla sevebilmek, Şeytana meydan okumaktır. 


     Affetmek mi zordur yoksa affedilmek mi?


     Yada affedilenin kendisini affetmesi mi ?




   Sultan'ım seni tanıdığım süre boyunca hic rüzgarın olmak istemedim ama rüzgarın oldum BENİ AFFET. Hic dalların kırılsın, boynun bükülsün istemedim. Kırılma istedim hep. Dallarında hep cicekler olsun istedim. Sen benim aşık olduğum, benim hayranlık duyduğum, benim ışığım, güneşimi yıldızımsın. Nasıl yaptım ne yaptım ben . Hayatım boyunca bu soruyu soracağım kendime. İnsan mı böyle yoksa ben mi... Bu kadar severken, bunu yapan ben miyim inan ben de inanamıyorum. Şimdi kücücük olup o güzel büyük yüreğine saklanıp ellerimle yüzümü kapatıp  orda saklanmayı isterdim. 


   Seni Cok Seviyorum...